ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ...

Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ ΜΑΣ …

Η έκδοση του Ηλεκτρονικού Ενημερωτικού Δελτίου (NEWSLETTER) του Μικροβιολογικού - Βιοχημικού Εργαστηρίου και Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Μυκοβακτηριδίων, γίνεται με τη φιλοδοξία να αποτελέσει βήμα σύντομης και υπεύθυνης επικοινωνίας, ενημέρωσης και διαλόγου, σε επίκαιρα θέματα εργαστηριακής πρακτικής, στο χώρο του Νοσοκομείου μας .

Με στόχο την ενημέρωση για τεκμηριωμένες θέσεις και οδηγίες , βάσει των εφαρμοζόμενων εργαστηριακών διαδικασιών και μεθόδων και της σύγχρονης βιβλιογραφίας, την παρουσίαση και συζήτηση των θεμάτων ορθολογικής διαχείρισης των διατιθέμενων πόρων και των σύγχρονων μεθόδων εργαστηριακής διάγνωσης, αλλά και της παρουσίασης, για διευκόλυνση του έργου των κλινικών συναδέλφων, χρήσιμων επιδημιολογικών και στατιστικών στοιχείων, από τα δεδομένα του εργαστηρίου, το «Δελτίο» θα θεωρηθεί ότι έχει επιτύχει, όταν η έκφραση «… το γράφει και το NEWSLETTER του Εργαστηρίου…», θα αποτελεί την επιβεβαίωση της εγκυρότητας και της τεκμηριωμένης επιστημονικής γνώσης.

Στην θεματολογία του θα υπάρχει ως βασικό στοιχείο και το « Βήμα Διαλόγου » , με όλες τις υπηρεσίες και τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου μας, για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών μας από το Εργαστήριο. Στόχος μας θα είναι να συμβάλει και ως πηγή πληροφόρησης για θέματα κοινού ενδιαφέροντος, όπως για την πρόληψη των λοιμώξεων, την υγιεινή και ασφάλεια, τη συνεργασία εργαστηρίου και κλινικής κτλ.

Ελπίζω ότι το ηλεκτρονικό αυτό ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ, που κυκλοφορεί με τη συμβολή όλων των εργαζόμενων στο εργαστήριο, τους οποίους συγχαίρω και ευχαριστώ, θα αποτελέσει για όλους μας ένα καθημερινό εργαλείο εργασίας και ενημέρωσης και καλούμε -όλους τους αποδεκτές- για τη δική σας συνεισφορά, με κείμενα και παρατηρήσεις, για την επιτυχία των στόχων έκδοσης του .

Δρ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ

τ. ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΝΝΘΑ Η ΣΩΤΗΡΙΑ

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

ΛΕΥΚΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ


Μαρία Γιαννακάκη   
Ειδικευόμενη Ιατρός Βιοπαθολόγος
Μικροβιολογικό Εργαστήριο & Εθνικό Κέντρο Αναφοράς Μυκοβακτηριδίων ΓΝΝΘΑ "Η ΣΩΤΗΡΙΑ"


Είναι η αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων πάνω από τα φυσιολογικά όρια για την ηλικία και το φύλο. Για τους ενήλικες αυτό σημαίνει > 11.0×109/L. Μια αύξηση στον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοκυττάρωση) είναι μια τυπική απάντηση σε βλαπτικά ερεθίσματα και είναι συνήθως μέρος μιας φλεγμονώδους διεργασίας. Η λευκοκυττάρωση συνοδεύεται συχνά από κυτταρικές ανωμαλίες όπως τοξική κοκκίωση και σωμάτια Dohle. Παρόλο που όλοι ή μεμονωμένοι τύποι λευκοκυττάρων (ουδετερόφιλα, λεμφοκύτταρα κλπ) μπορεί να αυξηθούν σε αριθμό, θα επικεντρωθούμε στα ποιο κοινά:
ουδετεροφιλία (κοκκιοκυττάρωση)
λεμφοκυττάρωση

Η ΟΥΔΕΤΕΡΟΦΙΛΙΑ μπορεί να οφείλεται σε ένα πλήθος οξέων και χρόνιων αιτιών:
λοιμώξεις
φλεγμονές
νεκρώσεις ιστών ( έμφραγμα μυοκαρδίου, εγκαύματα)
μηχανικοί παράγοντες
οξείες αλλεργικές καταστάσεις
ερεθίσματα που αφορούν το συναίσθημα
φάρμακα ( κορτικοστεροειδή, λίθιο, αδρεναλίνη)
τοξίνες
νεοπλασίες
μεταβολικές, ορμονικές και ενδοκρινολογικές διαταραχές
αιματολογικές ανωμαλίες
Επίσης εμφανίζεται σε διάφορες φυσιολογικές καταστάσεις ( νεογέννητα, κύηση, Stress – Καταπόνηση και  αφυδάτωση)

Σαν απάντηση στην φλεγμονή ή σε άλλα ερεθίσματα, τα ουδετερόφιλα μετακινούνται από τη δεξαμενή αποθήκευσής τους προς το κυκλοφορούν περιφερικό αίμα. Έπειτα τα αποθέματα του μυελού των οστών μετατοπίζονται προς το περιφερικό αίμα και τελικά η παραγωγή του μυελού των οστών αυξάνεται. Ανώριμα ουδετερόφιλα (μεταμυελοκύτταρα, μυελοκύτταρα και περιστασιακά προμυελοκύτταρα) απελευθερώνονται στο περιφερικό αίμα. Αυτή η πρώιμη απελευθέρωση από μη πλήρως ώριμα ουδετερόφιλα ονομάζεται ΜΥΕΛΙΚΗ "ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" (κυμαίνεται από ήπια μέχρι σοβαρή). Τα φυσιολογικά ώριμα ουδετερόφιλα περιέχουν μικρά ποσά από λευκοκυτταρική αλκαλική φωσφατάση (ALP) στα πρωτογενή τους κοκκία (περιέχεται κυρίως στα δευτερογενή). Η λευκοκυτταρική ΑLP του περιφερικού αίματος κατά τη διάρκεια της λευκοκυττάρωσης είναι αυξημένη λόγω της "ΣΤΡΟΦΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ". (Οφείλεται σε άμεση απελευθέρωση ALP από το μεγάλο αριθμό ουδετερόφιλων στο αίμα ή από διαρροή ALP στο αίμα από τον σπλήνα όπου πολλά ουδετερόφιλα συνεννώνονται και καταστρέφονται από τα μικροφάγα). Στην μόνη περίπτωση που η ΑLP είναι έντονα μειωμένη ή εξαφανισμένη είναι η Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία.

Δευτερεύουσες αιτίες ΛΕΥΚΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗΣ είναι:
Η ψευδοουδετεροφιλία, η οποία μπορεί να είναι αποτέλεσμα απάντησης σε οξύ στρες (άσκηση, επινεφρίνη, αναισθησία κλπ). Δεν υπάρχει αύξηση στον ολικό αριθμό των ουδετερόφιλων, μόνο μια μετατόπιση από την περιθωριακή (50% των ουδετερόφιλων στο περιφερικό αίμα είναι προσκολλημένα στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων) προς την κυκλοφορούσα (η κυκλοφορία του περιφερικού αίματος) δεξαμενή.
Η ασπληνία μπορεί να οδηγήσει σε μέτρια λευκοκυττάρωση καθώς ο φυσιολογικός σπλήνας αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της περιθωριακής δεξαμενής των λευκοκυττάρων.
Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να διεγείρουν την απελευθέρωση των ουδετερόφιλων από τον μυελό των οστών και να επιβραδύνουν ή να εμποδίσουν την έξοδο των ουδετερόφιλων από την κυκλοφορία (κυκλοφορούσα δεξαμενή).

Τρεις καταστασεις που σχετιζονται με λευκοκυτταρωση ειναι:
η λευκόσταση
η λευχαιμοειδής αντίδραση
και η λευκοερυθροβλαστική αντίδραση

Η ΛΕΥΚΟΣΤΑΣΗ
Προκύπτει από την στασιμότητα μεγάλων αριθμών λευκοκυττάρων σε μικρά αγγεία, ειδικότερα του εγκεφάλου, των πνευμόνων και των νεφρών. Ο θάνατος μπορεί να επέλθει λόγω διαταραχής της ροής του αίματος ή λόγω των υπερβολικά μεγάλων μεταβολικών απαιτήσεων του μεγάλου αριθμού των λευκοκυττάρων. Η λευκόσταση είναι συνηθέστερη σε μυελοειδή λευχαιμία (αριθμός βλαστών > 50.0×10/L) αλλά είναι σπάνια στην χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία με οποιοδήποτε αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο μεγάλο μέγεθος των μυελοειδών βλαστών συγκριτικά με τα κύτταρα της ΧΛΛ ή μπορεί να σχετίζεται με διαφορετική έκφραση των ενδοκυττάριων μορίων προσκόλλησης.

Η ΛΕΥΧΑΙΜΟΕΙΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση:
βλαστών
προμυελοκυττάρων
μυελοκυττάρων
και μεταμυελοκυττάρων στο περιφερικό αίμα.
Η λευχαιμοειδής αντίδραση μπορεί να προκληθεί δευτερογενώς κατόπιν έναρξης κακοήθων διεργασιών.
Ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων ανέρχεται συχνά σε επίπεδα 50.0-100.0×10/L.

Η ΛΕΥΚΟΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Παρουσιάζει επιπρόσθετα και εμπύρηνα ερυθροκύτταρα. Μια λευκοερυθροβλαστική εικόνα υποδηλώνει μια σοβαρή διαταραχή του μυελού των οστών και είναι συχνή σε μυελοίνωση (πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή). Η λευκοερυθροβλαστική αντίδραση υποδηλώνει πιθανή εξωμυελική αιμοποίηση και είναι συχνά δευτεροπαθής σε μεταστατικούς καρκίνους. Στα βρέφη μια ερυθροβλαστική αντίδραση υποδηλώνει σοβαρή αιμολυτική αναιμία όπως εμβρυική ερυθροβλάστωση. Μια άλλη νόσος, η οστεοπέτρωση, είναι μια σπάνια παιδική ανωμαλία των οστών κατά την οποία παθολογικοί οστεοκλάστες δεν είναι ικανοί να απορροφήσουν το οστό. Έτσι το οστό, μη μπορώντας να αναγεννηθεί, καταλαμβάνει τον αιμοποιητικό χώρο του μυελού των οστών, οπότε αυτό οδηγεί σε ανάπτυξη εξωμυελικής αιμοποίησης και διαρροή αιμοποιητικών συστατικών στο περιφερικό αίμα.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΔΕΤΕΡΟΦΙΛΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΝ ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΩΝ, ΤΩΝ ΗΩΣΙΝΟΦΙΛΩΝ, ΤΩΝ ΒΑΣΕΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟ ΑΙΜΑ.
Από αυτές η συνηθέστερη είναι η λεμφοκυττάρωση. (λεμφοκύτταρα >4.0×109/L στους ενήλικες και >9.0×109/L στα παιδιά). Πρέπει κανείς να έχει πάντα υπόψη του τον απόλυτο αριθμό των λεμφοκύτταρων για να προσδιορίσει την ύπαρξη μιας λεμφοκυττάρωσης.

Η ΛΕΜΦΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ απαντάται
πιο συχνά κατά τη διάρκεια ιογενών λοιμώξεων και μόνο σπάνια σε βακτηριακές λοιμώξεις εκτός από τον κοκίτη. Ο κοκίτης συνοδεύεται συχνά από λεμφοκυττάρωση (της τάξης των 20.0-30.0×109/L, όμως καμία φορά υπερβαίνει τα 50.0×109/L) με μικρά ώριμα λεμφοκύτταρα. Επίσης η τοξοπλάσμωση μπορεί να προκαλέσει λεμφοκυττάρωση παρόμοια με την λοιμώδη μονοπυρήνωση με άτυπα λεμφοκύτταρα, πυρετό και λεμφαδενοπάθεια. Οι χρόνιες λοιμώξεις όπως η βρουκέλλωση και η σύφιλη μπορούν περιστασιακά να προκαλέσουν μια άτυπη λεμφοκυττάρωση.
Στη λοιμώδη μονοπυρήνωση: Η νόσος είναι γενικά αυτοπεριοριζόμενη και προκαλείται από λοίμωξη των Β λεμφοκυττάρων με τον ιό Epstein-Barr. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας της νόσου, εμφανίζεται ένας πολλαπλασιασμός από ενεργοποιημένα Τ κυτταροτοξικά/κατασταλτικά κύτταρα. Αυτά τα Τ κυτταροτοξικά/κατασταλτικά κύτταρα που εκφράζουν το CD8 αντιγόνο είναι που βλέπουμε αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο και που σκοτώνουν τα μολυσμένα Β κύτταρα. Τα άτυπα αυτά λεμφοκύτταρα είναι μεγάλα και ενεργά με άφθονο βασεόφιλο κυτταρόπλασμα. Κάποια μπορεί να εμφανίζονται σχεδόν με τη μορφή βλαστών. Αυτές οι αλλαγές στα λεμφοκύτταρα που τα καθιστούν άτυπα δεν εμφανίζονται αποκλειστικά στη λοιμώδη μονοπυρήνωση αλλά μπορούν να παρατηρηθούν και σε άλλες ιογενείς λοιμώξεις. Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι συχνότερη σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Οι ασθενείς εμφανίζουν πυρετό, πονόλαιμο και λεμφαδενοπάθεια (συνήθως αυχενική). Σπληνομεγαλία εμφανίζεται αρκετά συχνά. Επίσης ο CMV περιστασιακά προκαλεί λεμφοκυττάρωση με συμπτώματα παρόμοια με τη λοιμώδη μονοπυρήνωση και μπορεί να είναι επακόλουθο μετάγγισης αίματος. Άλλες ιογενείς αιτίες λεμφοκυττάρωσης συμπεριλαμβανομένης της λοιμώδους λεμφοκυττάρωσης και του ιού της ανθρώπινης Τ κυτταρικής λευχαιμίας (HTLV-1) σχετίζονται με παροδική λεμφοκυττάρωση. Η λοιμώδης λεμφοκυττάρωση χαρακτηρίζεται από λεμφοκυττάρωση με μικρά λεμφοκύτταρα, γενικά 20.0-50.0×109/L και περιστασιακά πάνω από 100.0×109/L. Αποτελεί κυρίως νόσο των παιδιών και είναι καλοήθης. Μπορεί να σχετίζεται με ιούς Coxsackie A ή Β6, ιούς Echo και Αδενοιούς 12. Σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζεται σπληνομεγαλία ή λεμφαδενοπάθεια. Ο HTLV-1 μπορεί να προκαλέσει παροδική λεμφοκυττάρωση (συνήθως <20.0×109/L) με πυρετό, εξάνθημα και μικρή λεμφαδενοπάθεια. Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως, ωστόσο μερικοί αναπτύσσουν Τ κυτταρική λευχαιμία/λέμφωμα των ενηλίκων (ATLL).

ΑΛΛΟΙ ΤΥΠΟΙ ΛΕΥΚΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗΣ:

Η ΜΟΝΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ (μονοκύτταρα >1.0×109/L σε ενήλικες) απαντάται                                     
σε ένα μεγάλο αριθμό διαταραχών, πιο συχνά στη φάση ανάρρωσης από μια λοίμωξη, αλλά μπορεί να παρατηρηθεί σε μια ποικιλία από νεοπλασματικές αλλοιώσεις ιδιαίτερα σε μυελοδιηθητικές διαταραχές. Η μονοκυττάρωση μπορεί να προκληθεί από ιογενείς, μυκητησιακές και λοιμώξεις από Rickettsia και πρωτόζωα. Φαγοκυττάρωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, των λευκών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων από τα μονοκύτταρα και τα ιστιοκύτταρα έχει παρατηρηθεί στο "αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο" το οποίο σχετίζεται με ιογενείς ή βακτηριακές λοιμώξεις και Τ κυτταρικό κακόηθες λέμφωμα.

Η ΗΩΣΙΝΟΦΙΛΙΑ (>0.35×109/L) σχετίζεται με
πολλούς τύπους ανοσολογικής βλάβης και μπορεί να αδρανοποιήσει τις αντιδράσεις διαμεσολάβησης της IgE (άμεση υπερευαισθησία). Τα ηωσινόφιλα ανευρίσκονται αυξημένα σε
αλλεργικές διαταραχές όπως
άσθμα
εποχιακή ρινίτιδα
έκζεμα
ατοπική δερματοπάθεια
πέμφιγα
ερπητοειδή δερματίτιδα
παρασιτικές λοιμώξεις όπως
τριχίνωση
ταινία
σκώληκες
σχιστοσωμίαση. Η μείζονα βασική πρωτεΐνη (MBP) που απελευθερώνεται από τα κοκκία των ηωσινοφίλων επικαλύπτουν το σχιστόσωμα πριν από την ανεξάρτητη εξουδετέρωση του από το συμπληρωματικό αντίσωμα.
άλλες λοιμώξεις όπως οστρακιά, TB, λέπρα
σύνδρομο Loeffler
πνευμονική διήθηση με ηωσινοφιλία
τροπική πνευμονική ηωσινοφιλία
προκαλούμενη από φάρμακα όπως σουλφοναμίδες, δακτυλίτιδα, νιτροφουραντοίνη
νεοπλασματικής αιτιολογίας σε χρόνια μυελογενή λευχαιμία, όγκους (ιδίως αυτών που αφορούν ορώδεις υμένες και περιστασιακά σε νόσο Hodgkin's).
Όταν είναι παρών ένας μεγάλος αριθμός ηωσινοφίλων τότε το κρυσταλλοειδές υλικό μπορεί να σχηματίσει κρυστάλλους Charot-Leyden.

Η ΒΑΣΕΟΦΙΛΙΑ ( >0.2×109/L) παρατηρείται σε
αλλεργικές αντιδράσεις
και είναι συνήθης στην χρόνια μυελογενή λευχαιμία.
αυξημένα βασεόφιλα σχετίζονται με αληθή πολυκυτταραιμία και εξωμυελική αιμοποίηση.
βασεοφιλία έχει επίσης αναφερθεί και στον υποθυρεοειδισμό.   

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ...

Κάντε «κλικ» στον τίτλο για να εμφανιστεί το πλήρες κείμενο... η επιλέξτε από το οριζόντιο μενού κατηγορία αναρτήσεων

=========================================================================